جوانان و شادمانی: مطالعة رابطة تعیین‌کننده‌های اجتماعی- جمعیتی با شادمانی در میان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز

هدف: هدف پژوهش حاضر، در ابتدا ارائة مقیاس سنجشی برای سنجش شادمانی بر مبنای نظریة استخراج شده از آرای فلاسفه اسلامی و در ادامه، مطالعه و کنکاش رابطة برخی تعیین‌کننده‌های اجتماعی- جمعیتی بر میزان شادمانی دانشجویان بود. روش: این پژوهش ناظر به رویکرد کمّی و با استفاده از روش پیمایش به انجام رسید. جامعة آماری، دانشجویان مشغول به تحصیل در چهار سال اول دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال تحصیلی 97-1396 به تعداد حدود 6000 نفر بود که از این تعداد، 450 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری بنداگشتی انتخاب شدند. پرسشنامة سنجش شادمانی با تعریف دو نوع شادمانی حسی- وهمی و وهمی- عقلی و مبتنی بر مبانی دینی و ارزشهای جامعة ایرانی تدوین و تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پی.اس.اس انجام شد. یافته‌ها: یافته‌های برآمده از معادلة رگرسیون چندمتغیّره نشان داد که نوع دانشکدة محل تحصیل، مدت زمان زندگی در شهر و احساس طبقاتی، رابطة معناداری با شادمانی دارند؛ ولی متغیّرهایی نظیر قومیت، محل سکونت، جنسیت و وضعیت تأهل، ارتباط معناداری با انواع شادمانی ندارند. نتیجه‌گیری: تغییرات اجتماعی و جمعیت‌شناختی، اثرات پایداری بر میزان و نوع شادمانی جوانان دانشجو دارند و این امر نیازمند بررسی‌های بیشتر به منظور کنکاش این موضوع مهم برای برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تر در دانشگاه و جامعه است.